Vooruitblik kwartfinale Play Offs: 'Samen aan de Top'

‘Uit hoeveel mensen een basketbalteam bestaat?’ De onbekende schuifelt naast ons richting Martiniplaza. Hij is basketbalkenner, voor het eerst in Groningen, vertelde hij net, kijkt me verbaasd aan als ik hem deze vraag stel. ‘Dat is toch niet zo moeilijk. Uit 5, natuurlijk.’ Na een non-verbaal moment vervolgt hij: ‘Of bedoelen jullie misschien maximaal 12 met de spelers op de bank? Nee? Oh ik vat ‘m. Sinds het Olympisch goud bij 3*3 basketbal kan je het ook over 3 mensen hebben.’ Zijn triomfantelijke blik dooft een beetje als hij beseft dat ik een ander getal in gedachten heb. 

Aangetrokken door de blauwe uitstraling van de speciale Donar entree gaan we vandaag met een open step naar binnen en laten onze hartslag versnellen in Legacy Dance stijl. 

Aangezien ik vandaag alleen ben is mijn andere stoel vrij, dus ik nodig hem uit bij mij te komen zitten. Zijn basketbalervaring komt van de tribune in Bergen op Zoom. Met Braal? Ja, die tijd. Een opmerkelijk mooi resultaat met een kleine club die als Giants groots speelden. Pas in de finale tegen Donar waren de Giants een maatje te klein. Was dat niet in 2010?
Met het Olympisch goud voor de mannen bij 3*3 basketbal vorig jaar is de interesse opnieuw ontwaakt. En als je toevallig een paar dagen in Groningen bent en ziet dat Donar speelt, why not? 

De zaal inschuifelend zien we het betere voetenwerk rechts van ons waar de warming-up veel energie uitstraalt. Enkele woorden van de zaalwachten brengen ons in de stemming.  

Pas afgelopen zaterdag werd bekend dat De Suns vanavond de tegenstander zijn en dat we eerst thuis spelen. Het regent ontknopingen in de laatste speelronde van de BNXT-league. De Kangoeroes uit Mechelen kampioen en Donar op de laatste dag nog naar de vierde plaats in de Nederlandse rangschikking. 

Ik ontwaar een soort gedrevenheid die in sterkere mate als een soort verhoogde staat van vastberadenheid van onze spelers uitgaat. ‘De Brabander voelt het ook. ‘Donar heeft nog een rekening te vereffenen’, leg ik hem uit. Ze hebben in de competitie beide wedstrijden verloren.  

‘Vandaag is het erop of eronder, dus.’  

We beklimmen de trap. Hier en daar komt een wuivende hand uit een blauwe mouw. Mijn metgezel valt dat op. ‘Dat zijn vast oude bekenden? Hoe zit het met de tegenstander’, vraagt hij. 

‘Tja, er zitten een paar bij die ons goed pijn hebben gedaan. Trevian Crews, hun guard, natuurlijk. Had vorige keer 28 punten tegen ons, staat boven aan in het lijstje met punten. Meer dan 20 punten gemiddeld. 

Hun center, Jean -David Muila is ook al zo’n topper. Hij voert de lijst van rebounds aan met bijna 12 rebounds. Dus als Trevian een keer een schot mis, pakt hij die bal wel. 

Dan hebben zo nog Mojeed Eowuosho die ook met 11 punten en 3,5 assists een stevig inbreng heeft bij de Suns. Allemaal sterke spelers die veel minuten maken. Daar zou de zwakte van Den Helder moeten liggen: het is niet een hele brede ploeg. Toch heeft Donar er geen goed antwoord op gehad.’ 

‘Maar vandaag is alles anders’, zegt hij terwijl we gaan zitten. 

Gefascineerd, toch ook wel geïmponeerd, kijkt hij een tijdje zwijgend naar beneden. Ik zie hem tellen. Een blik op het scorebord. ‘Ik tel toch echt 12 spelers.’ 

‘Haha, ja dat klopt hoor. Echter: Wij Zijn Donar Groningen met z’n allen. Ik zie in zijn ogen de uitnodiging om hier meer over te vertellen. 

Dat hier anderhalf jaar geleden Donar op unieke wijze is herrezen uit de as had hij wel iets van gehoord. Dat we als supporters enthousiaste aandeelhouder zijn geworden om de club samen met grotere sponsoren te redden. 

‘Het huidige seizoen schudden we nog wat asresten van onze tenues’, vertel ik hem. ‘Iedereen hier, die iets doet voor Donar voelt dat ook. Hoe we als verbindende krachten, het Donargevoel, elkaar versterken.’ 

Hij heeft het al gemerkt bij binnenkomst met de cheerleaders die ons begroeten, de mensen achter de infobalie, Thunder, de vrijwilligers die de toegangsbewijzen scannen, de zaalwachten waar we zopas even kort mee in gesprek waren. 

Ik wijs naar de overkant. ‘Het zijn niet alleen de spelers in het veld die topsport bedrijven. Kijk daar achter de jurytafel. De mensen die het scorebord en de klokken bedienen. Reken maar dat dat topsport is. Elk tiende seconde telt, dus je moet de hele wedstrijd scherp en geconcentreerd zijn. De scouts, de speaker, de dweilploeg, al die mensen die meehelpen met het opbouwen en inrichten van de zaal. Er is een operationele spelverdeler die dat allemaal aanstuurt en voorbereidt. Kijk bij onze bank waar de verzorging en het teammanagement een rol hebben. 

Daarboven de businessclub tribune. Daar zit een belangrijke en enthousiaste inkomstenbron voor Donar. Niet direct zichtbaar rond het veld zijn er natuurlijk ook stafleden die assists geven om inkomsten te scoren en voor de optimale rotatie zorgen. Communicatie, entertainment. Shooting guards voor film, foto, livestream. Redactiewerk voor het lezend publiek. Sportmedische ondersteuning. Allemaal teamspelers.’ 

Het verduisteren van Martiniplaza geeft ruim baan aan een flitsende presentatie van de topbasketballers in Groningen. Zo’n 3000 paar klappende handen om ze kracht te geven en de tegenstander te imponeren. 

Zo werkt het hier in Groningen. 

De scheidsrechter betreedt de middencirkel. De Brabander kijkt verrast op als meeslepend tromgeroffel de zaal en het overeind komende publiek in bezit neemt. De aangetikte bal belandt tussen een stuk of 5 grabbelende handen, maar opeens is daar een Viking die duidelijk de veroveringsgenen van zijn voorouders met zich meedraagt en met de bal uit de mêlee ontsnapt. Eén pass is genoeg. De bal verdwijnt striemend door het netje. De trommelaars, belangrijke spelers in het Donar team vallen stil. 2-0. De toon is gezet. 

De Brabander schreeuwt het uit. ‘Ik snap het helemaal! Sterker: ik voel het! Jullie bundeling van krachten is zó meeslepend.’ 

Samen hebben we het topsportgevoel. ‘Lonely at the top’, gaat bij Donar niet op. 

Donderdag is er de return in Den Helder en indien nodig is er een derde wedstrijd zaterdag in Martiniplaza. 

#together