In de spotlight: Marck Kasius: Basketbal is voor mij een virus
Laatst geupdate: vrijdag 27 oktober 2023
Mensen die alle wedstrijden van Donar in de zaal volgen hebben hem vast en zeker al diverse keren kunnen zien. Een grote man met een Donarvest aan, niet al te veel haar op zijn hoofd en bij nagenoeg alle wedstrijden van Donar aanwezig. Het maakt niet uit of het in Martiniplaza is, in Den Helder, Rotterdam of Oostende, hij is er altijd. Het bijzondere is, dat de uitwedstrijden van Donar voor hem eigenlijk een soort van thuiswedstrijden zijn. Zeker gezien de afstand die hij moet overbruggen om bij de wedstrijden aanwezig te zijn. Hij woont namelijk in Hendrik-Ido-Ambacht, een dorp geklemd tussen Dordrecht, Papendrecht, Ridderkerk, Barendrecht en Heerjansdam, onder de rook van Rotterdam. Maar wie is hij dan en hoe komt het dat hij alles van Donar wil zien?
Marck Kasius is een echte Rotterdammer, die van huis uit heeft meegekregen, dat je hard moet werken om wat van je leven te maken. Hij volgde een financieel-economische opleiding, maar daarin was hij eigenlijk een ‘drop-out’. Om de een of andere reden kreeg hij een bepaald vak maar niet op afstudeerniveau. Op een gegeven moment is hij maar aan het werk gegaan, maar wel in die financiële sector. Daarin heeft hij ook een eigen bedrijf opgezet, maar in 2008 raakte hij, net als zo veel anderen, verzeild in de economische crisis. Hij is toen weer voor anderen gaan werken, maar wel steeds in deze sector.
In zijn jonge jaren, tot zijn zeventiende, heeft Marck altijd gevoetbald. Daarnaast speelde hij vaak op pleintjes met vriendjes basketbal. Binnen de voetbalwereld voelde hij zich niet altijd echt thuis en toen iemand tegen hem zei dat hij maar eens mee moest komen naar de basketbalclub in Barendrecht, was de keuze snel gemaakt. Het voetbal werd vaarwel gezegd en het basketbal kwam op nummer één. Op dat moment was Marck al zeventien jaar. Dat is eigenlijk te laat om nog echt heel goed te worden. Je mist dan al heel veel basisvaardigheden die noodzakelijk zijn om op hoog niveau te kunnen gaan spelen. Toch heeft hij 13 jaar bij Barendrecht op verschillende niveaus gespeeld. Van rayon eerste klas tot eerste divisie. ‘Doordat ik erg laat echt met basketbal begon, ben ik nooit aanvallend een geweldige speler geworden, maar mijn kracht lag in het verdedigen en het beter laten functioneren van mijn medespelers’.
Naast het zelf spelen heeft Marck zich ook druk gemaakt over het trainen en coachen van jeugdteams, met name bij de meisjes. Op zeker moment was hij zelfs coach van Dames 1. Toen hij zijn dochter een keer bracht naar basketbal, kwam hij in gesprek met mensen ter plekke en na de vraag: ‘Nu je hier toch bent, zou je dan…..’, rolde hij in het wereldje van het coachen van de dames op hoog niveau. Hij heeft dat toen eerst gedaan onder het toeziend oog van Ed “Lace” Strong, die hem hierin begeleidde. Dat is een geweldige leerschool voor hem geweest. ‘Fout is niet een beetje fout, maar echt fout. En dan moet het overgedaan worden. Desnoods tachtig keer!’ Toch is hij er toen ook weer mee gestopt, want met een drukke baan moet je prioriteiten stellen.
Naast het directe basketbalwerk heeft Marck ook in Barendrecht een heel programma voor het onderwijs opgezet, waarbij de spelers van het eerste team ook betrokken waren. Dat was een geweldig succes. Voor elke klas werden vier basketbaltrainingen verzorgd.
Maar hoe komt zo iemand nu bij Donar terecht? Marck wist natuurlijk wel het nodige van Donar en had ook wel een idee hoe dat in Groningen ging. In 1982, het eerste kampioenschap van Donar, was Marck met zijn aardrijkskundeleraar al eens in de Evenementenhal geweest om hier een wedstrijd te zien. En dat was toen al geweldig. Met spelers als Jimmy Moore en Dave Lawrence.
Dichtbij zijn woonplaats is natuurlijk ook de thuishaven van Feyenoord-Rotterdam. Met zijn vader, die ook altijd had gespeeld, is hij toen een keer naar een wedstrijd van Rotterdam geweest. Uiteraard de wedstrijd tegen Donar. Marck kende Erik Braal, die met zijn eerste Donar-seizoen bezig was, van de AA-Academy en wilde het coachen van Erik wel eens van dichtbij meemaken. Met zijn vader nam hij plaats dicht achter de bank van Donar. Daarvoor zaten drie mannen, van wie later bleek dat het Jannes Stokroos, Martin de Vries en Ronald Arkema waren. Marck zat allerlei enthousiaste verhalen over Donar te vertellen, terwijl zijn vader meer over Rotterdam zei. Op een gegeven moment draaiden de drie Donar-bestuursleden zich om, om toch eens te kijken wie die mensen achter hen nu eigenlijk waren. Dat gesprek liep dermate leuk, dat Marck twee kaartjes kreeg aangeboden als hij een keer naar Groningen wilde komen om een wedstrijd te zien. Het bestuur kwam die afspraak na en Marck ook. Het gevolg is, dat Marck nu altijd bij (bijna) alle wedstrijden van Donar aanwezig is.
Als belangrijke punten van Donar noemde hij de hele entourage en het warme welkom dat hij elke keer weer ervaart als hij in Martiniplaza komt.
Marck heeft twee kinderen en twee, zoals hij dat noemt, ‘bonuskinderen’. Zijn beide kinderen hebben gebasketbald, waarvan zijn dochter op eredivisieniveau. En daar is hij best trots op. En dat mag ook in een echte basketbalfamilie. ‘Voor mij is basketbal echt een virus’.
Meld je aan voor de
