Het komt niet vaak voor dat een speler van Donar ook zijn partner meeneemt, die dan ook nog eens professioneel sport. Nu is dat wel degelijk aan de orde. Onze center Dakota Quinn heeft zijn vrouw meegenomen naar Groningen zodat ook zij hier kan sporten op hoog niveau. Kelsi is namelijk volleybalster en ze speelt bij de Groninger studentenclub Veracles op het op-één-na-hoogste niveau in Nederland, de top-divisie. Dit is hun tweede jaar samen in Europa, vorig jaar waren Dakota en Kelsi samen in Luxemburg.
Dakota komt uit Nashville, Tennessee en Kelsi is opgegroeid in Birmingham, Alabama. Beide plaatsen liggen in “Redneck-Country”. ‘We zijn allemaal Rednecks‘, geeft Dakota aan met een brede lach. Als je het opzoekt blijkt dat de naam een beetje minachtend wordt gebruikt om arme blanke landarbeiders aan te duiden uit met name de zuidelijke staten in de VS. Dakota geeft aan waar de naam vandaan komt. ‘Heel veel mensen bij ons werken als boeren en arbeiders op het land. En als de zon schijnt en je hebt een T-shirt aan, dan krijg je rode armen en een rode nek. Vandaar ‘Rednecks’. Kelsi doet ook een beetje aan beachvolleybal en dan komt dat verschil tussen een blanke huid en een verbrande rode huid extra tot uiting.
Dakota had een geweldige jeugd in Kansas-City, want dat was de plaats waar hij is opgegroeid. ‘Bij ons kon altijd alles. Ons huis was “the place to be“. Al mijn vriendjes kwamen graag bij ons thuis. We hadden een groot huis en een grote tuin waar we allerlei zaken uitprobeerden. We speelden verschillende sporten, waaronder basketbal en football (geen soccer). Mijn moeder kookte altijd grote maaltijden en iedereen kon altijd blijven eten. En als het zo uitkwam kon ook iedereen blijven slapen. Ik had een geweldige jeugd!’
Kelsi en Dakota troffen elkaar op Samford University, waar ze beiden studeerden en sportten. Ze troffen elkaar op de atletiekbaan, waar ze vooral bezig waren met kogelstoten en speerwerpen. De meningen over hoe lang het duurde voordat ze ‘een stelletje’ waren lopen wat uiteen, maar het kostte zeker niet meer dan 7 dagen om echt voor elkaar te gaan. Sinds die tijd zijn ze een onafscheidelijk duo en ze zijn inmiddels ook getrouwd. Op de vraag wat nu precies haar achternaam is, antwoordde Dakota heel nadrukkelijk: ‘Quinn‘.
Tijdens de studie richtte Kelsi zich naast volleybal vooral op een opleiding tot sportkundige, vergelijkbaar met Sportkunde aan de Hanzehogeschool. Haar minor was gericht op marketing. Haar bachelor heeft ze dan ook binnen op dat gebied. Dakota is nog bezig om een degree te halen in bedrijfskunde. Hij is nog met de opleiding bezig en hij hoopt in mei ook zijn bachelor te halen. Hij volgt de opleiding online op de universiteit ‘back home’.
Kelsi heeft ook gebasketbald maar toen ze 14 was heeft ze voor volleybal gekozen. Dat vindt ze toch net even leuker dan basketbal. Ze is 1.80 m groot, maar ze kan zo hoog springen dat ze volgens Dakota de ring van de basket kan aantippen. Dakota koos voor basketbal omdat hij met zijn lengte van ruim boven de 2 meter bij football iets minder uit de verf kwam, al kon hij dat ook wel behoorlijk goed.
Ze bewonen een appartement in Beijum en daar hebben ze het erg naar de zin. Het zijn niet van die feestgangers die regelmatig in clubs komen en dan tot ’s morgens vroeg doorfeesten. Ze vinden het leuk om de stad in te gaan en wat te kletsen met bekenden in een koffietent of een café. Verder houden ze van wandelen en fietsen. Vanuit Beijum loop je zo de weilanden in en kun je ook geweldig leuke fietstochtjes maken. Ze nodigen ook vaak vrienden uit om een avondje te komen gamen of te kaarten. Dakota: ‘We kijken ook veel sport op tv en we houden van lekker koken’ (volgens Kelsi heeft hij wellicht van zijn moeder). Kelsi: ‘We houden ook veel van dieren en dan hebben we vooral aandacht voor het welzijn van dieren. Tijdens onze tochtjes kijken we daar ook vooral naar.’ Daarnaast zijn ze beiden ook erg geïnteresseerd in historie en ze proberen ook veel musea te bezoeken. Zo heeft Dakota nog op zijn bucketlist staan om een bezoek te brengen aan de invasiestranden in Normandië.
Ze proberen indien mogelijk elkaars wedstrijden te bezoeken. Soms is dat lastig, omdat er activiteiten vanuit de clubs op hetzelfde moment zijn. Ze genieten ervan om elkaar te zien sporten.
Dakota kijkt naar het huidige team, dat wisselend presteert. ‘Wat wij nodig hebben is een moment, dat we allemaal fit zijn en dat er geen blessures zijn. Dit team heeft zo veel sfeer en mogelijkheden en we willen eindelijk een keer als één team kunnen spelen. Ik ben ervan overtuigd, dat we dan ook met de besten in de competitie mee kunnen‘.
Beiden kijken ook zo naar de rest van het seizoen. Ze willen zo goed mogelijk spelen en presteren, maar vooral gezond blijven of worden.
De bijval en het enthousiasme van de fans doen Dakota en Kelsi goed. ‘Thank you for the warm welcome and the support during the games in Martiniplaza and elsewhere in the country. That’s very important for us‘, zegt Dakota, ook namens Kelsi.
Donar gebruikt cookies (en andere technieken) en verzamelt daarmee informatie over het gebruik van de website, onder andere om deze te analyseren en te verbeteren.